bahar gelince bende flashback zamanları başlar.
böyle bahar rüzgarları bir tuhaf yapar beni. baharın bu hali günümüzü yaşamaya engel olur bana. hep geçmişte dolanıveririm. ne kadar geçmişe gittiğimi hiç bilmem. çünkü belli bir bahar sonrasındaki baharları hiç olmamaış kabul ediyor sanırım beynim. hayatında bir tek film izlemiş bir insan gibi. o filmi hatırlamak ve daha sonralarında o filmi hatırlarkenki halini hatırlamak gibi.
hava böyle olunca benim gönlün bir dalgalanır.
ferhan şensoy kulağımı çeker inceden,
"dalgalanma deli gönül,
dalga kıran sert olur."
dur be ferhan abiciğim. bak ne hatırladım.
geçmiş zamanın mart nisan civarları.
her akşamüstü idille donkişot'a gider oturur konuşurduk.
o zamanlar daha sigara içmiyorum.
tek tük marlbora light yakıyorum. arada o da.
elif şafak okuyorum. ya araf ya baba ve piç. tam hangisi bilemedim.
şebnem ferah konserine gittiğimiz geliyor aklıma. öncesinde iki tek atmalar.
bir şarkı geliyor dilime,
çocuklardık, parlak yıldızlardık o zaman..
idille konuştum az evvel.
iyi geldi.
bu flashbackler her zaman açılması zor sayfaları hatırlatacak değil ya?
tutsak değildik zamana.. başına buyruk yaşardık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder