"şehre geldiğimden beri içtiğim sigara sayısını iki katına çıkardım. sigaranın bile tadını almıyorum. üflediğim duman, yaşam belirtisi gibi gelmemeye başladı. şükredecek bir şey yok.
çok az yemek yiyorum. sanırım iki günde tek öğün. buna rağmen kilo aldım. ruhum şiştikçe bedenim de şişiyor. beynim ve elbette ki kalbim sıkışıyor. düşünemiyorum.
tüm gün uyumasam da yatıyorum. çok büyük bir zaman boşluğu var dolduramadığım. eksik şehirlerde bile güle oynaya akıp giden zaman şimdi beni esir alıyor. saatleri yok ettim. bu gidişle ölüm bine bana yaklaşmazmış gibi geliyor.
bir filmin yarısını üç günde izliyorum. algıda zorluk çekiyorum. kitaplar rafta toz tutuyor. camdan sürekli odaya sızan ılık ışık gözüme batıyor. komşuların kavga sesleri uykumu bölüyor. zaten uyuyamıyorum. kalkıp tırnaklarımı kesiyorum dibinden.
duşa giriyorum. sürekli. bir şeyler akıp gidecek, derim değişecek, aynada farklı duracağım falan sanıyorum. olmuyor elbette. yastığıma sigara kokusu sinmiş. koridorda uçuşan tüy öbekleri genzime doluyor. anahtarımı bulup sokağa çıkıyorum.
insanlar çok aceleci. kaçıncı yediğim omuz bu, kaçıncı ayağıma basışları saymadım. kendimi görünmez hissettiriyorlar bana. solunacak oksijen, bakılacak bir yeşillik de kalmamış. kaçmak istiyorum. kendimi suçluyorum döndüğüm için, dönüştüğüm için.
acı çekmek, suçluluk, bu ağrılar dahi bana yaşadığımı hissettirmiyor. birilerini görsem diyorum belki.. belki tanıdık yüzler sevindirebilir beni. bir kere gülünce gerisi gelebilir diyorum. telefona sarılıyorum.
insanlar fazla bencil olmuşlar. sürekli aşklarından, kariyerlerinden, maddi durumlarından bahsedip beni iyice kopartıyorlar dünyadan. aşık olmam lazım sanırım diyorum kendi kendime. ama omurgam jelleşmişçesine dik duramıyorken kendi karşımda bile, bir başkasının kalbine kök salarak ayakta durmayı denemek niye?"
alıntıdır.
sözlükte bi yazar yazmış.
3 kere falan okudum. sonra bi 5 kere daha falan okudum.
yazara baktım. ben değilim.
rahatladım.
ben de olabilirdim. ben de yazabilirdim bunları o kadar kötü müyüm hakikaten ben de? aynaya koşmalı ayna nerde??
içimden deli gibi mesaj atmak geldi. istanbulda mısın? en acısı bunları istanbulda yaşamaktır bence.
çok acıdır.
çok.
ço
ç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder