24 Ağustos 2010 Salı

Seftali renginde bir ay. Seftali gibi yuvarlak. Butun gece yanımda kalmıstır. Gozlerim yanar. Bakmaktan. Belki lenslerim batar. Yollar uzar. Yollar hep uzar. Butun gece o kadar sıkılsada kalmstır da.  Simdi dinlenmek ister gıbi bakar. Susarım. Gitme dıyemem. Onu kalmaya ikna edicek bir şey dıyemem cunku.Kals↲a bıraz daha susarız. Benm koca gozlerim biraz daha oyalanır ustunde. Kalsa ona en sevdiğım maviyi gostermek isterim ona okyuzunde. Bir tek bu saatlerde oluyorda. Gostermek isterim ama gosteremem. Soyleyemem ona. Konusamam.Kalsa belki bi sigara daha içerim. Konuşamayız ama kalsa sadece gecenın o geceye ozgu sessizligi buyur.Ama yine de gıtmese biraz daha sussak..Sanki yıllardır hep bu sessizlige susamış gibi.

1 yorum:

ipek çınar dedi ki...

o kadar kendine hassınki, öyle kendine ait ve öyle eksiksiz; mükemmel, insanın hiçbir şey diyesi gelmiyor. yalnız çok güzel...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...